اثربخشی آموزش خوش‌بینی بر میزان افسردگی و رضایت از زندگی زنان در آستانه طلاق

سعیدی, میرمجید; گلزاری, محمود; برجعلی, احمد; صادق‌پور, آتوسا

اثربخشی آموزش خوش‌بینی بر میزان افسردگی و رضایت از زندگی زنان در آستانه طلاق

نوع مقاله : علمی-ترویجی

نویسندگان

¹ دانشجوی دکتری فلسفه تعلیم و تربیت اسلامی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات تهران، ایران

² دانشیار روان‌شناسی، دانشگاه علامه طباطبائی(ره)، تهران، ایران

³ دانشجوی دکتری روان‌شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات تهران، ایران

چکیده

هدف این پژوهش، تعیین تأثیر آموزش خوش‌بینی بر میزان افسردگی و رضایت از زندگی زنان در آستانه طلاق شهرستان قم است. روش پژوهش نیمه‌تجربی از نوع پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جهت اجرای پژوهش، 30 نفر از زنان در آستانه طلاق در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) به طور تصادفی جایگزین شدند. متغیر مستقل خوش‌بینی بود که در 14 جلسه بر روی گروه آزمایش انجام شد و در گروه گواه هیچ مداخله‌ای انجام نشد. ابزار پژوهش مقیاس افسردگی بک ((BDI-II و مقیاس رضایت از زندگی داینر (SWLS) بود. برای تحلیل داده‌ها از تحلیل کواریانس استفاده شد. یافته‌های پژوهش نشان داد که خوش‌بینی در کاهش افسردگی زنان و افزایش رضایت از زندگی آنان مؤثر بوده است که با یافته‌های پژوهش‌های قبلی همسو است. یافته‌ها اطلاعات مفیدی را برای پژوهشگران، مشاوران و روان‌درمانگران در مورد اثربخشی خوش‌بینی فراهم نماید.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

The Effectiveness of Teaching Optimism in the Level of Depression and Life Satisfaction in Women on the Verge of Divorce

نویسندگان [English]

Mir Majid Sa’idi ¹
Mahmud Golzari ²
Ahmad Borj-Ali ²
Atusa Sadiq-Pur ³

¹ PhD Student in Philosophy of Islamic Education and Training, SRBIAU, Tehran, Iran

² Associate Professor of Psychology, ATU, Tehran, Iran

³ PhD Student of Psychology, SRBIAU, Tehran, Iran

چکیده [English]

The present research aims at determining the effect of teaching optimism on the level of depression and life satisfaction in women on the verge of divorce in Qom. The research method was semi-empirical with pretest and posttest using a control group. To do the research, 30 women on the verge of divorce were randomly put in two groups (15 in control group and 15 in experiment group). The independent variable was optimism which was presented to the experiment group during 14 sessions. No manipulation was done in the control group. The research devices were Beck’s depression scale (BDI-II) and Diener’s Life Satisfaction scale (SWLS). To analyze the data, analysis of covariance (ANCOVA) was used. The findings showed that optimism is effective in reducing women’s depression and increasing their life satisfaction. This was in line with the findings of previous researches. The findings prepare useful information on the effectiveness of optimism for researchers, consultants and psychotherapists.

کلیدواژه‌ها [English]